13 sierpnia 2013 r. zostały przeprowadzone przez dra Marka Tischnera i lek. wet. Pawła Golonkę, przy współpracy dra Macieja Jackowskiego (hippologa), Magdaleny Galbas i Małgorzaty Dominiewskiej (studentek medycyny weterynaryjnej), badania stanu zdrowia koni używanych do pracy zaprzęgowej na trasie turystycznej do Morskiego Oka. Raport z badań został opracowany 15 sierpnia 2013 r. oraz upubliczniony na stronach Tatrzańskiego Parku Narodowego 5 września 2013 r. (zob. TU oraz kopię TUTAJ). Jak usłyszeliśmy na konferencji prasowej we wtorek (3 września 2013 r.): Wydaje się, że sytuacja pracujących na drodze do Morskiego Oka koni nie jest aż tak zła, jak obawiają się organizacje ochrony zwierząt, ani tak dobra, jak chcieliby przewoźnicy. Niektóre fragmenty raportu dają jednakże co nieco do myślenia. Prezentuję je poniżej bez komentarza:
Do badań przedstawiono 102 konie. Zwierzęta pochodziły ze wszystkich grup koni pracujących w Morskim Oku, i tak: z grupy I – 25 koni, z grupy II – 54 konie, z grupy III – 23 konie. W tej liczbie mieliśmy koni pracujących: pierwszy sezon – 31, drugi sezon – 34 oraz trzeci sezon – 37.
Badania objęły 98 koni, gdyż dwa zaprzęgi oddaliły się z miejsca badań przed ich przeprowadzeniem.
(…) zastrzeżenia budzi fakt przedstawienia do badań wybranych koni z wszystkich trzech grup. Według harmonogramu w dniu badania powinny pracować konie z grupy II, natomiast uczestniczenie w badaniach koni z wszystkich grup budzi podejrzenia, co do możliwości manipulacji i podstawienia do badań wybranych zwierząt. Dla przejrzystości oceny dużo lepiej byłoby, gdyby badane były konie z jednej grupy.
W znakomitej większości stan utrzymania zwierząt nie budzi zastrzeżeń. Jeśli odnieść się do wyrywkowych badań przeprowadzonych na grupie koni pracujących w Morskim Oku w latach ubiegłych, wydaje się, że stan zwierząt uległ zdecydowanej poprawie. W całej grupie 98 zbadanych koni znalazły się dwa, które zdecydowanie nie powinny były w dniu badania pracować (wysokie tętno i oddechy, bardzo zmęczone).