Cmentarz, zaprojektowany przez Dušana Jurkoviča, położony jest na ufortyfikowanym w czasie walk wzniesieniu o nazwie Łokieć. Obiekt w kształcie dwóch nakładających się owali podkreśla pomnik centralny, mający formę sześciu słupów zwieńczonych betonowym okręgiem, stylizowanym na wieniec laurowy, przyozdobionym blachą w kolorze miedzi imitującą wieniec z liści dębu. Wieniec został wykonany przez arabskich rzemieślników na zamówienie polskich i austriackich żołnierzy służących w siłach pokojowych na Wzgórzach Golan i zamontowany w 2001 r. Na podtrzymujących wieniec filarach warto zwrócić uwagę na płaskorzeźbione twarze, uważane za wizerunki rzymskich wojowników. W uskokach zwężających się słupów znajdują się kamienne tablice, dwie z nich zawierają inskrypcje: IM GEDÄCHTNIS DER LIEBE LEBT IHR TOTEN / UND DEN SEGNUNGEN DES FRIEDENS. – Choć umarliście, żyjecie w pamięci, miłości i w błogosławieństwie pokoju; BRUST GEGEN BRUST HABEN WIR GEUNGEN, / HAND IN HAND WERDEN WIR AUSFERSTEHEN. – Pierś w pierś walczyliśmy, zmartwychwstaniemy trzymając się za ręce. Ogrodzenie to pełny mur kamienny, z którego w dwóch miejscach wyrastają kilkumetrowe pylony zwieńczone kamiennymi krzyżami. Wejście wiedzie przez niewielką żelazną furtkę, prowadzą do niej schody biegnące przy murze. Wokół pomnika przy ogrodzeniu usytuowano groby, 75 indywidualnych i 12 zbiorowych. Mogiły obłożone są kamieniami polnymi, na każdej ustawiony jest drewniany krzyż z okrągłą tabliczką. Na cmentarzu pochowano 63. żołnierzy z armii austro-węgierskiej i 137. – rosyjskiej. 46. żołnierzy jest znanych, a jednostki, w których walczyli to: I.R. 27, I.R. 97, I.R. 87, I.R. 99, I.R. 98, I.R. 45, I.R. 192, F.J.B. 7, F.K.R. 8. W większości byli to żołnierze ranni w walkach nad Wisłoką pod koniec 1914 r. i zmarli w polowym szpitalu polowym pomieszczonym w łemkowskich chyżach w pobliżu cerkwi.
